Hoe journalist Abdelrahman Adam de Ramadan beleeft tijdens de coronacrisis met zijn gezin in Driebergen èn zich op afstand inzet voor hulp aan Darfur, Soedan (link).
Het andere gezicht van de Ramadan
Ongeveer twee weken geleden begon voor moslims in de hele wereld hun beroemdste maand, de Ramadan. Maar dit jaar wel in zeer uitzonderlijke omstandigheden en op een ongekende manier.
We hadden nooit kunnen bedenken dat er zo’n dramatische verandering zou plaatsvinden. Namelijk dat de Ramadan dit jaar verstoken zou blijven van zijn belangrijkste eigenschappen en mooie kanten. Naast de spirituele kant van de Ramadan, is het sociale aspect ook heel belangrijk.
Dit jaar missen we de fijne en warme contacten die plaatsvinden als grote groepen bij elkaar komen voor de Iftar maaltijden. (De maaltijden direct na zonsondergang als het vasten gebroken wordt. red) Ieder jaar worden die georganiseerd door gemeenschappen, groepen vrienden, bij mensen thuis.
Voor mij blijft de Ramadan een heel bijzondere vreugdevolle maand, door de innerlijke kalmte, veiligheid en wijsheid die ik ervaar. Het is de maand waarin ik ruimte maak om te luisteren naar mijn innerlijke stem. De maand die me dichter bij mijn ziel brengt.
Maar Covid-19 heeft het gezicht van deze speciale maand veranderd. Het heeft ons in ons sociale leven een zeer ongemakkelijke situatie opgelegd. We kunnen niet onze vrienden ontmoeten. En als we dat wel doen moeten we net zoals iedereen afstand houden. Anderhalve meter zijn nu de meest gebruikte woorden, niet alleen verbaal maar ook in lichaamstaal. Daardoor heeft het corona virus invloed op alle aspecten van ons leven, en ook dus op de Ramadan.
Het andere gezicht van de Ramadan is geïllustreerd door de foto die ik mee gestuurd heb. In plaats van de gezamenlijke viering van de Iftar brengen we elkaar enkele gerechten, daarbij de nodige afstand bewarend. Zo voelen we ons toch met elkaar verbonden en kunnen we elkaar een tastbare (en eetbare) Iftar groet brengen.
Het coronavirus is ook een groot probleem in mijn thuisland Darfur (Soedan). Ik ben op dit moment dag en nacht bezig met de coördinatie van hulp voor mijn landgenoten. Ik heb daar veel familie, onder andere mijn ouders. Er is niet echt een gezondheidszorg. Ik ben daarvoor ook in contact met de centrale regering in Khartoem.
Een warme troost is dat we iedere avond thuis in Driebergen samenkomen voor onze Iftar, met mijn vrouw en onze drie kinderen. Deze kleine en mooie viering is een compensatie voor de Iftar bijeenkomsten elders. We kijken er elke avond naar uit.
Abdelrahman Adam